Rysianka

Nasze schronisko

Schronisko Górskie "Rysianka" posiada długoletnią turystyczna tradycję, której początek można liczyć od 1937 roku. Dwa budynki schroniska (Główny i Betlejemka) położone są na wysokości 1290 m n.p.m. na Hali Rysianka. Jest to uroczy latem i śnieżny zimą zakątek Beskidu Żywieckiego w sąsiedztwie masywu Pilska. Wiosną na rozległej hali kwitną krokusy, a wytrwali miłośnicy przyrody spotkają tutaj również wiele innych rzadkich gatunków roślin i zwierząt - na przykład głuszce.

Schronisko obsypane jest śniegiem od grudnia do połowy kwietnia co stwarza świetne warunki do uprawiania sportów zimowych w kameralnych warunkach i z dala od hałaśliwych tłumów. Obok schroniska znajduje się góralska chata w której często odbywają się atrakcyjne imprezy, urozmaicone pieczeniem mięsiwa na ognisku, muzyką i śpiewem kapeli góralskiej.

Historia

Schronisko zostało wybudowane w latach 1936–1937 przez Gustawa Pustelnika. Początkowo budynek miał być domem mieszkalnym. Był budowany bez zezwolenia, ani zgody pozostałych współwłaścicieli Hali, w związku z czym budowa została wstrzymana przez władze administracyjne. Jednak Tatrzańskie Towarzystwo Narciarzy z Krakowa zainteresowało się nieukończonym obiektem i przeznaczyło fundusze na jego wykończenie. Oddano go do użytku 16 maja 1937 pod nazwą „Schronisko Tatrzańskiego Towarzystwa Narciarzy – Lipowska”. Przed wybuchem II wojny światowej schronisko cieszyło się powodzeniem wśród turystów i narciarzy.

W czasie okupacji Pustelnik, współpracujący z Abwehrą, prowadził dalej swoje schronisko, które w tym czasie zostało przekształcone w dom wypoczynkowy dla żołnierzy niemieckich. Latem 1943 roku partyzanci przeprowadzili w schronisku akcje, podczas których zabrano broń, żywność, koce i ubrania wypoczywającym żołnierzom. W efekcie obiekt obsadzony został przez wojsko niemieckie, które stacjonowało tu prawie do końca 1944 roku. Opuszczony pod koniec wojny budynek został poważnie zdewastowany.

Po wojnie schronisko przejął oddział żywiecki Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, który wyremontował je i uroczyście otworzył 25 maja 1947. Formalne przekazanie obiektu, już dla PTTK, nastąpiło 25 stycznia 1955. W latach 1965–1970 schronisko zyskało centralne ogrzewanie, instalację wodną, światło elektryczne.